Ze kwam heel nerveus voor de eerste keer binnen. Ze wilde heel graag zingen, vond het zo fijn om te doen. Maar ze dacht dat ze helemaal niet kon zingen en geen melodisch geheugen had. Daarnaast wilde ze ontdekken of ze tijdens het spreken wat vrijer kon worden in haar stemgebruik. De hele Coronacrises had haar helemaal “op slot” gezet.
Om haar wat te laten ontspannen beginnen we met bubbelen. Dit brengt rust in het keelgebied en in de ademhaling. Daarna laat ik haar neuriën op eerst 1, daarna 2 en vervolgens 3 achtereenvolgende tonen. Al snel kom ik er achter dat de melodische beweging omhoog goed gaat maar de melodie naar beneden lijkt ze niet te horen. Met een volgende oefening wordt mijn vermoeden bevestigd. Ik vraag haar of ze de trap omhoog lopen ook gemakkelijker vindt dan naar beneden lopen. In de roos!!! Het klopt. Als een berggeit klimt ze gemakkelijk iedere berg omhoog maar………..
Ze vertelt over een ongeluk waarbij ze diep in een gletsjer gevallen is. Trots vertelt ze erachter aan dat ze daar op eigen kracht weer is uitgekomen. We gaan rustige kleine melodieën neuriën en klank geven om vertrouwen op te bouwen. Aandacht voor de ademhaling is hierbij essentieel. Dit geeft haar weer vertrouwen in haar eigen kunnen. Stap voor stap en noot voor noot, weken we het ‘slot’ in haar keel open en durft ze weer geluid te geven aan het verlangen om te zingen. Ze wist al dat ze zingen fijn vind om te doen maar nu kan ze het ook weer voelen. Door het trauma in haar stem te helen heeft ze zichzelf weer haar vrijheid terug gegeven.